روزگاری مردُم زمین می پنداشتند که ماه همان خورشید است که در شب بی فروغ می شود ،اما من بر این پندار بودم که خورشید عاشقی است ، دل سوخته که در روز عاشقان را دل گرم می کُند و شب سر پناهی است برای عاشقان دل سوخته.

برای همین است که شب را بیشتر دوست میداریم،زیرا یاد خاطری است از چهره معشوقمان.